Wat vieren we op deze feestelijke dag?
Daarvoor moeten we terug in de tijd, tot in de 12de – 13de eeuw. Toen was er iets speciaals aan de hand met de gelovigen: de mensen gingen nog amper te communie. Amper mag men letterlijk interpreteren: vele mensen ontvingen niet eens één keer per jaar de communie. De schroom om de gewijde hostie te ontvangen was te groot. Om mensen terug te laten deelnemen aan de eucharistie ontstond Sacramentsdag. Dit feest wordt eigenlijk op een donderdag gevierd want de donderdag verwijst naar Witte Donderdag, de dag waarop we de instelling van de eucharistie gedenken. Om praktische redenen vieren we het nu op de zondag na Sacramentsdonderdag.
Vroeger was er ook een processie op Sacramentsdag. Weten jullie waar er in de bijbel sprake is van de allereerste processie? Daarvoor moeten we naar de eerste delen van het Oude Testament. Mozes trekt met zijn volk de Sinaïwoestijn in om het woord van Jahweh te horen. Dat was niet zo eenvoudig als we denken. Het was geen vlucht, het was een uittocht. Voordat de farao toestemming gaf, waren er vele plagen nodig in Egypte, maar nog moeilijker was het om de Israëlieten in beweging te krijgen. Ze zaten zelfvoldaan aan de vleespotten in Egypte. Mozes beloofde hen een ‘beter’ leven, een ‘ander’ leven, een leven in geloof. Daar was heel wat overredingskracht voor nodig. Maar met Gods hulp zette Mozes hen op weg. Ze waren nauwelijks in de woestijn aangekomen of ze voelden al een tekort aan water. Ze vonden wel een riviertje met brak, zilt water, maar dat was niet drinkbaar. En daar gebeurt iets wonderbaarlijks: Jahweh wijst Mozes een stuk hout. Als hij dat in het water werpt, dan wordt het drinkbaar. Het wonder ligt in het aanwijzen van Jahweh. Hij spreekt en zet Mozes in beweging om het hout in de rivier te leggen. Nu is er geen watertekort meer.
Het volk in de woestijn had honger. Jahweh hoort hun klacht.De manna die uit de hemel viel, zorgde voor voldoende eten. De dag voor de sabbat kregen ze een dubbele portie manna. Zo hoefden ze op sabbat hun eten niet te zoeken of te ‘verzamelen, maar konden ze een rustdag nemen, een dag om God te eren.
Verder in de woestijn zal Jahweh nog meer aanwijzingen geven. De tien geboden zijn tien aanwijzingen voor een ander leven, een gelovig leven. Aan Mozes en aan ons om ze trachten op te volgen en een ander leven te beginnen. Misschien moeten ook wij daarvoor in beweging komen…
Voor we te communie gaan bidden we: ‘Heer, ik ben niet waardig dat Gij tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden’. Het is een schietgebedje, we kennen het uit het hoofd. Het zijn de woorden van de honderdman. Hij smeekt Jezus om de genezing van zijn knecht. Sta een keertje stil bij deze woorden. Luister als Jezus spreekt en volg de aanwijzingen die Hij geeft.
Dit zijn allemaal kleine wegwijzers voor ons geloof. Als we in het evangelie vernemen dat Jezus vraagt zijn lichaam te eten en zijn bloed te drinken, dan hoeven we niet aan kannibalisme te denken. Brood is een bouwsteen voor ons lichaam, het onderhoudt ons lichaam. Het woord van Jezus is ook een bouwsteen, maar voor ons gelovig leven. We hebben zijn Woord broodnodig. Daarom komen we, als gemeenschap minstens wekelijks samen, om Zijn woord te beluisteren, Zijn brood te delen en te eten.
We hopen dat het ooit waar mag zijn dat ons samenkomen niet langer vrijblijvend is, dat ons breken en delen mag worden tot breken en delen in het leven van alledag.
Sacramentsdag 2019
Op zondag 23 juni vierden we Sacramentsdag in onze pastorale zone.
Iedereen die in de loop van het voorbije catechesejaar een sacrament ontvangen had werd uitgenodigd.
Bij het ontvangen van een sacrament komt de kracht van God, die een kracht van liefde is, over ons.
Als we God dan toelaten in ons, kunnen we deze kracht gebruiken om Gods opdracht “ bemin uw naaste” in de praktijk altijd en overal en steeds opnieuw toe te passen.
We trekken de aandacht van de dopelingen, de zeer jonge kindjes dus, door hen een kaars te laten offeren die ze later brandend terug krijgen.
M.a.w., “wat je aan God geeft krijg je met een meerwaarde terug”.die ze later brandend terug krijgen.
De eerste communicantjes mogen een wit kleed aantrekken
en ze kunnen zichzelf bekijken in de spiegel :
“zo ziet God jou, mooi en stralend wit! Kijk jij ook zo naar God ?”
Als misdienaar zou je dat op deze manier elke week kunnen doen
De vormelingen krijgen een Bijbel mee.
Het woord van God kunnen ze daar in lezen en verder vertellen met hun eigen mond want zij zijn de gezondenen van de H.Geest.
De gehuwden ontvangen een witte lelie, symbool van maagdelijkheid.Maagdelijkheid in de zin van de relatie tot God, die elke partner heeft.Maar ook herkenning van de liefde van God. God die de ene partner door de andere bemint.
Als we ons aanbieden aan de Heer, levert dit vruchten op en zelfs zoveel dat we met de overschot nog vele anderen kunnen “voeden”. Om de gemeenschap, die we allen elke zondag opnieuw samen vormen en waarin dit alles kan gebeuren, een beetje te valoriseren, sloten we ons samen-zijn af met 12 manden vol broodjes en een lekker drankje.
Fijn dat u erbij was!
