Van doop naar communie: wij steken de verjaardagskaarsen aan op de zevenarmige kandelaar
Als je aan een kleine jongen of een klein meisje vraagt welk geschenkje hij of zij graag zou krijgen, krijg je niet zelden meteen iets leuk als antwoord, dat het onthouden waard is. Zo antwoordde één van hen ooit: ‘Ik moet niets hebben, ik krijg alles van mijn mama’.
Wat ze in ieder geval allemaal zonder uitzondering graag zouden hebben, en zeker niet krijgen, is dat ze rapper zouden groeien: ze willen rap ‘groot’ zijn en op hun verjaardag willen ze al meteen een jaartje ouder zijn of meer (net het tegenovergestelde van wat wij zouden willen: vanaf een zekere leeftijd zouden we liever jonger zijn of worden dan we zijn, maar…
Daar wat op doorbomend willen we de verjaardag van de kleinste kinderen op onze parochies aangrijpen om hen te doen verlangen naar meer: op elk van hun verjaardagen kijken we met hen al uit naar hun eerste communie.
We roepen de kindjes met hun ouders daarom op de zondag rond hun verjaardag naar de Sint-Ambrosiuskerk en we tellen hoeveel jaren ze al gegaan zijn en hoeveel jaren ze nog te gaan hebben eer het zover is, die eerste communie.
We steken evenveel kaarsen -als ze oud zijn- aan op de zevenarmige kandelaar om ze dan door hen te laten uitblazen en we geven een geschenkje mee – zo’n hebbedingetje, al verraden we natuurlijk nog niet wat het is of wat erin zit…. Alleen deze tip of hint: we hadden er graag hun grootouders bij – liefst alle vier, maar misschien is dat wat te veel gevraagd (ze wonen te ver, ze zijn ziek of oud,…)
Manon werd 2 jaar en kwam met haar ouders en grootouders langs om ook in de kerk op de zevenarmige kandelaar haar verjaardagskaarsjes uit te blazen.
Er was wel wat hulp van papa nodig om deze klus te klaren!
Wij hadden voor haar een visje = ichtus als cadeau!
I CH TH U S, de Latijnse beginletters voor Iésous Christos, Theou Uios Sotèr wat wil zeggen: Jezus Christus, Zoon van God, Redder
Moge deze heerlijk zachte “visknuffel” voor Manon een blijvend symbool zijn.
Voor de jarige Eden mochten we 5 kaarsen aansteken op de zevenarmige kandelaar!
Zoals het een vijfjarige betaamt slaagde hij er perfect in om één na één de 5 kaarsen uit te blazen.
Voor hem hadden we als hebbedingetje een sleutelhanger met knipperlichtje in petto.
Eden knippert met zijn lichtje, de Heer “knipoogt” naar hem.
Anastasia werd 2 jaar…. dus we staken 2 kaarsen aan op de zevenarmige kandelaar.
Het knuffelvisje dat verwijst naar het ICHTUS symbool mag haar vanaf nu gezelschap houden op haar ontdekkingstocht naar Jezus.