DE NAAM VOOR ONZE ZONE-IN-SPE

DE NAAM VOOR ONZE ZONE-IN-SPE

De kogel is door de kerk , u heeft gekozen

Tijdens het laatste weekend van april kon er in onze kerken gekozen worden voor de nieuwe naam van onze zone, de namen werden besproken in de verschillende werkgroepen en ook via de website kwamen er stemmen binnen. In mei werden de stemmen geteld en dit is het resultaat:

Dabar 25 stemmen , Gaandeweg 46 stemmen maar de voorkeur ging naar Maranatha met 66 stemmen

 

Vraagt u zich ooit af waarom bedrijven van naam veranderen? Ik denk – maar, verbeter me als ik me vergis – dat ze eerst veranderen en vervolgens met een nieuwe naam de verandering duiden. Zo waren en zijn we voorlopig nog wel de federatie Dilbeek-Schepdaal, maar we zijn ook al meer dan een jaar in een veranderingsproces verwikkeld: we stappen af van het territoriaal principe om een categoriaal principe te volgen (m.a.w we hebben het niet meer over de territoria, de grondgebieden van de parochies, maar over domeinen zoals ook gesproken wordt van het ‘domein van de kunst’, het ‘domein van de wetenschap’, … en we maken ons los van de begane grond om het wat hoger te zoeken in het ‘domein van de verkondiging’, in het ‘domein van de liturgie’, …). Daar zijn we zoals gezegd al lang mee bezig, maar nu stellen we ons ook nog een doel. En dat doel ijken we in een naam: de Maranathazone.

‘Maranatha’ betekent letterlijk: ‘Kom, Heer’. Het kan ook betekenen: ‘De Heer is gekomen’ – maar uitgerekend dat durven we niet zeggen, want we zien er weinig of niets van. Dat komt omdat we teveel op onszelf rekenen: wíj verkondigen het evangelie, wíj geven catechese, wíj verzorgen de liturgie, … terwijl het de Heer is die dat alles weliswaar door en met ons zelf wil verwezenlijken. Wij hebben er m.a.w. zo ons eigen gedacht over, maar … komt ons gedacht wel overeen dat van de Heer? Het antwoord op die vraag is af te leiden uit het bereikte resultaat: wie bereiken we met onze verkondiging? wie bekeert zich? wat blijft er na het vormsel over van de catechese? Euh… Dus roepen we er de Heer zelf bij: ‘Kom, Heer’. Dat is een schietgebed: een gebed dat als een pijl uit een boog vertrekt naar de schietschijf, maar anders dan vele andere verschoten pijlen uit een boog altijd roos schiet. Het is dus één van die gebeden, die altijd verhoord worden, o.a. omdat er geen voorwaarden aan verbonden zijn … de Heer mag doen wat Hij wil, we zullen Hem niet tegenhouden, we zullen ons eigen gedacht niet opdringen, … We voelen ons zo wel uitgedaagd, maar in goede bijbelse traditie is de Heer zelf het ook.

 

Dr. L. Cauwenbergh, zonepastoor.

P.S. Zonepastoor? Jawel, volgens het principe: ‘Wil je een bepaalde functie vervullen, begin dan te doen alsof’. De functie is er al, nu nog de juiste persoon vinden om die in te vullen. Zo is het trouwens ook met onze zone: we zijn er nog niet, maar we doen nu al alsof er één is.