Onze eerste communicantjes!
In onze zone zijn er geen ‘aparte’ vieringen voor de eerste communicantjes. Tijdens een zondagsviering ontvangen ze hun eerste communie. In overleg met de catechisten en de pastoor wordt er een zondag uitgekozen. Zo hadden we tijdens de voorbije weken op 3 zondagen één of meerdere communicantjes. Drie keer werd een ander accent gelegd door onze pastoor.
*Welkom voor wie kiest om hier binnen te komen!
Met Beloken Pasen (dat is op de dag waarop verteld wordt dat de apostelen ramen en deuren gesloten hielden uit vrees voor de joden: ze hielden m.a.w. alle ‘luiken’ dicht en zaten zo in een ‘beloken’ huis) waren het geen joden, maar Oliver, Jelena, Emiel, Levi en Aaron die aan de gesloten zijdeur (zeg maar: aan de beloken zijdeur) van de kerk kwamen kloppen. Die deur werd speciaal voor hen geopend en zo belandden ze rechtstreeks in de doopkapel. Nog één deur moesten ze door om in de kerk te geraken, maar … ook die deur was gesloten: zoals ooit de apostelen kinderen verhinderden tot bij Jezus te komen en zoals Jezus wilde dat die kinderen tot bij Hem kwamen, zo was het nu een deur die kinderen verhinderde in onze kerkgemeenschap binnen te komen en zo kwam nu mijnheer pastoor hen met de sleutel tegemoet. Op de vraag: ‘Willen jullie hier binnenkomen?’ klonk een volmondig ‘ja’. De deur ging open en allemaal liepen ze plechtig mee de kerk in, naar hun ouders klaar voor de viering met alle andere mensen in de kerk: je bent nooit alleen om te geloven.
*Welkom voor wie hier nieuw leven wil ontvangen!
Op 22 mei was het de beurt aan Lewis. Het wijwatervat achteraan in de kerk was na 2 jaar coronarestricties terug gevuld met wijwater. Een unieke kans om hier met Lewis even bij stil te staan. Meneer pastoor legde aan Lewis uit dat het gebruik van dit wijwater een beetje is zoals het wijwater dat gebruikt werd bij zijn doopsel. Het symboliseert de doortocht naar een ander leven, het tilt ons op tot iets nieuws.
Lewis “doopte” zijn vinger in het wijwater, maakte hiermee een kruisteken
en schreed aan de zijde van meneer pastoor mee tot vooraan in de kerk, klaar voor iets nieuws!
Tijdens de tafeldienst mocht hij zelfs naast meneer pastoor aan het altaar staan wat hem letterlijk en figuurlijk naar “hogere regionen” bracht.
*Welkom voor wie de eerste en de laatste is!
Evanthia was de laatste van de eerste communicanten. In de lezing uit de Apocalyps op de zondag van haar eerste communie vernamen we hoe Johannes hoorde dat Jezus van zichzelf zei: ‘Ik ben de alfa en de omega, de eerste en de laatste.’ De alfa is de eerste letter van het Griekse alfabet en de omega de laatste. Zo leek onze communicant meteen een beetje op Jezus: de laatste van onze eerste communicantjes is het dochtertje in een Grieks gezin. Haar naam betekent: bloem-in-volle-bloei.
Tijdens de consecratie stonden de kinderen rond het altaar. Geboeid volgden ze de consecratie van brood en wijn. Gespannen keken ze hoe de pastoor het tabernakel opende en met de ciborie terugkwam. Nog een laatste keer werd verwezen naar de offerkaars die ze als pré-communicantjes in de schaal legden om ze tijdens de communie terug te krijgen met een meerwaarde, want brandend. Van nu af aan heeft het stukje brood dat ze ontvangen bij de communie door de consecratie de meerwaarde van het ‘Lichaam van Christus’. Dat ze dit nu nog niet helemaal begrijpen is niet erg. Door nog meerdere keren de communie te ontvangen en te luisteren naar wat er in de kerk over Jezus verteld wordt, zullen ze beetje bij beetje groeien in geloof.
Stralende gezichtjes na het ontvangen van de communie en na de plechtigheid …
De aandacht, de interesse en de blijheid die de kinderen toonden, was hartverwarmend voor alle aanwezigen in de kerk!
We zijn dankbaar dat ze tot onze gemeenschap behoren.