Zondag 6 januari, het Feest van de Openbaring, door velen onder ons beter gekend als Driekoningenzondag.
Het was daar indertijd een heuse kraamvisite in de stal van Bethlehem, net zoals nu in de Sint- Ambrosiuskerk, want we hebben heel wat kleine kinderen op bezoek.
Evenals die Christenen van het eerste uur komt ook ons jong volkje op bezoek bij Jezus.
Wie waren die eerste Christenen dan wel die op zoek gingen naar hun nieuwe Koning?
Eerst waren het de herders, het gewoon werkend volk zoals we nu zouden zeggen.
Daarna meldden zich de drie Wijzen aan. Dit waren gevormde en geletterde mensen, astrologen met een grote kennis van de sterrenhemel en dit zonder telescoop! Zij kenden het firmament en zagen een nieuwe heldere ster waarnaar ze op zoek gingen. Deze ster zou hen brengen naar hun Koning en ze namen dan ook geschenken mee: goud, mirre (dat indertijd een soort geneesmiddel was) en wierook. Wierook is geen gewone rook uit een schouw maar GEWIJDE = WIE—ROOK! Deze wierook is vandaag voor ons het belangrijkste cadeau want wierook branden is een eerbetoon. Het stijgt krullend omhoog en symboliseert hiermee de band tussen hemel en aarde m.a.w. de band tussen God en ons. Het jonge volkje krijgt bij het verlaten van de kerk zijn eigen wierookstokje mee en kan thuis de krullende rook observeren en samen met mama en papa nog even terugdenken aan wat er in de viering verteld werd.
De drie Wijzen werden ook in een droom gewaarschuwd om niet terug te keren langs Herodes. Waarom in een droom? Een droom is iets waar al in de werkelijkheid een begin van is! Dit was ook zo i.v.m. Herodes. Deze vorst was immers al begonnen met het laten doden van alle pasgeborenen van zijn rijk, omdat hij niet wou dat er iemand anders dan hij koning zou worden.
De drie Wijzen begrepen dit allemaal. Ze combineerden wetenschap, kennis en geloof. De drie Wijzen leren ons dat er geen contradictie zit in wetenschap en geloof.
Vandaag zijn wij misschien ook een beetje zoals de wijzen uit het oosten: ze zagen een ster, volgden die en meenden in Jeruzalem het pasgeboren koningskind te vinden. Dat was een vergissing: het kunstlicht van de grootstad maakte dat hun ster er niet meer zichtbaar was. Maar eenmaal de stad uit, ging de ster hen opnieuw voor.
Zo is het ook voor ons: toen onze kinderen geboren werden, stonden we een ogenblik lang in volle licht en wisten we waar het met hen naar toe kon en moest, maar sindsdien hebben we ons aangepast en leiden we opnieuw ons gewone leven … Hier en nu echter willen we weer even de stad uit en zie: de ster staat weer aan de hemel en ‘op aarde’ zien we weer andere wegen … en betere … en in het volle licht.
Alle gedoopte kindjes van 2018 kregen een sterretje met hun naam erop, dat een heel jaar lang achteraan in de kerk bleef hangen. Het waren er 43! In een cluster hingen ze aan de muur in de kerk, maar vandaag geven we ze mee naar huis. De kinderen hun ster zwermt weg, uit onze kerk, misschien wel uit Dilbeek. Toch durven we hopen dat met iedere ster die onze kerk verlaat er een nieuwe jong christen op pad gaat in Dilbeek en omstreken.
