De zaterdag voor de eerste zondag van de advent maakten de catechisten in de voorbije jaren samen met de kinderen een adventskrans. Dit kan ook nu niet. Ieder zal het in zijn eigen woonkamer moeten doen maar wel verbonden met elkaar door een filmpje dat we op de website gaan zetten. Je zal een link zien verschijnen over het maken van een adventskrans. We tonen niet alleen hoe je die adventskrans praktisch in elkaar zet maar ook waar het gebruik vandaan komt en waarom we ieder jaar een adventskrans maken. Een aanrader!
De krans van het filmpje kan inspiratie bieden, maar natuurlijk hoeft die niet hetzelfde te zijn. Elke groene krans met 4 kaarsen voldoet.
Zou het niet fijn zijn dat ook jullie hier aan meedoen en ons een foto opsturen van jullie zelf gemaakte adventskrans. We willen die foto’s bij op de website zetten en ook in K&L.
Het mailadres is: catechesedilbeek@hotmail.com. De catechisten zijn alvast benieuwd!
klik hier voor filmpje
Hierbij reeds enkel foto’s van de adventskransen en deze van de kerk in Sint Gertrudis Pede
Tijdens de advent steken we elke zondag een kaars aan op onze adventskrans zoals we een kruisteken maken .
Ook in de parochie van Sint Gertrudis Pede bereiden ze zich voor op Kerst, ga zeker eens een kijkje nemen aan de pastorij Isabellastraat ,37 . Elke week komt er iets bij , wordt er iets toegevoegd … zodat het Kerstverhaal tot en met Drie koningen levend wordt gemaakt. Alles wordt verlicht van 6u tot 9u en van 16u tot 23u. Een aanrader!
Het woord ‘advent’ is afgeleid van het Latijn: adventus (= komst, er aan komen) en advenire (= naartoe komen). Letterlijk betekent Advent: God komt naar ons toe.
Maar zoals zoveel zal ook de advent dit jaar anders dan anders zijn maar de advent in deze coronatijd biedt ons een kans.
We kunnen niet naar de kerk komen, we kunnen wel tot onszelf komen en daar wacht God op ons.
De advent is een tijd van verwachting. Wij zien uit naar Kerstmis .
God wacht ook op ons tot wij ons hart, ons innerlijk, voor Hem willen openen. Of liever: tot we ontdekken dat Hij er al is, tot we ontdekken dat Jezus ook in ons wil geboren worden.
De advent zal anders zijn dan anders, Kerstmis zal anders zijn dan anders. Maar “Jezus Christus blijft dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid” (Hebreeën 13,8).
“Hij is een licht voor onze ogen, Hij is een feest voor ons hart” zingen we in de paaswake. Maar dat geldt ook op Kerstmis. En ook in deze coronatijd.
Ook al zullen we weinig samen kunnen feesten, in ons hart wacht ons een feest.
1ste zondag van de advent 29 november
2de zondag van de advent 6 december
We staken zopas de tweede kaars aan op onze adventskrans en we kijken nog even niet naar de volgende kaarsen. We kijken ook niet echt meer naar de eerste: we kijken naar twee kaarsen.
Is het een dubbel? Ja, en dat legt een accent: de advent is nu zeker begonnen. Je zou mogen zeggen: het is advent en advent – zoals er pijn is en smart, zoals er blijdschap is en vreugde, zoals er verwachting is en hoop, zoals….
Is het een paar? Ja, en dat wijst op een eenheid, die meer is dan één plus één: een appel en een peer vormen geen paar, maar een linker- en een rechterschoen wel. Je zou mogen zeggen: het is nu meer advent – zoals één van een paar mensen meer is dan gewoon één iemand, zoals…
Is het een tegenstelling? Ja, en dat zorgt voor een contrast: de eigen aard of het verschil van die twee zondagen komt duidelijker uit. Je zou kunnen zeggen: de eerste zondag heet Levavi, want toen zijn we vol verwachting recht geveerd, de tweede zondag heet Populus meus, want nu is duidelijk dat we de komst van de Heer verwachten – zoals je makkelijk uitlegt wat mannelijk is door het te vergelijken met iets vrouwelijks, zoals.…
Is het een symmetrie? Ja, en dat staat chic, voornaam en plechtig: de ene houdt de ander in evenwicht. Je zou kunnen zeggen: de tweede zondag is niet gewoon de volgende, maar staat met zijn eigenheid tegenover de eerste – zoals er een juiste verhouding is tussen de ene en de andere getuige bij een huwelijk, tussen de beide torens bij de Brusselse kathedraal of bij de Notre Dame in Parijs, zoals…….
3de zondag van de advent 13 december
We steken de derde kaars aan op de adventskrans. De derde ! Drie is een belangrijk getal en de derde kaars die erbij komt is de binding tussen de twee andere. Die drie kaarsen zijn niet gekenmerkt door hun verschillen zoals bij twee het geval is (man-vrouw, hoog-laag, verleden-toekomst), maar door hun verhouding tot elkaar: man, vrouw en kind vormen een gezin; lengte, breedte en hoogte of diepte vormen een ruimte; verleden, heden en toekomst maken de tijd uit. En in de heilige Drievuldigheid wordt de volheid van een hogere eenheid openbaar gemaakt: drie is in wezen een goddelijk getal en duidt op de terugkeer naar één, want uit de Vader is de Zoon in eenheid door de Geest.
Op onze krans gaat het om een tijdsaanduiding. Daarbij gaat het minder om de tijdsduur van een uur, week, maand of jaar, maar heel vaak om een dag. De betekenis is soms: ‘overmorgen’. Doch dikwijls zit er meer in: drie dagen is een voldoende, afdoende en voltooide tijd. Op de derde dag valt er een bijzondere verandering in de toestand of wordt een beslissing genomen ten goede: God besloot onze geschiedenis binnen te treden. Tot grote vreugde van alle “mensen van goede wil”: op de derde zondag van de advent is het ‘zondag Gaudete’ (gaudete = verheug je )
4de zondag van de advent 20 december
We steken de vierde kaars aan op de adventskrans. Vier is een typisch aards getal. Waar drie meestal op een hogere eenheid duidt (zoals de heilige Drievuldigheid !), zo vallen de delen bij vier uiteen. Toch wijst het ook op een totaliteit, maar dan liefst ruimtelijk of plaatselijk. Zo kon de primitieve mens vier richtingen uit (vooruit en achteruit, links of rechts) op de aarde, die hij zich voorstelde als een vierkant met ‘aan het uiteinde der aarde’ vier hoeken. Van dat strakke wereldbeeld hebben wij nog allen de vier windstreken overgehouden: noord en zuid, oost en west. In de natuur zijn er nog viertallen: de materiële wereld is samengesteld uit vuur en lucht, aarde en water; dieren staan met hun vier poten op de grond en zijn dus viervoeters,…
In de bijbel lezen we over vier monsters in de profetie van Daniël, over vier wereldgerichten bij de profeet Ezechiël (oorlog, honger, pest en wilde dieren) en over een leeuw, een stier, een arend en een engel in de Apocalyps van Johannes. Maar dan krijgt vier stilaan een positieve betekenis: Irenaeus verbond de leeuw met het Marcusevangelie, de stier met het Lucasevangelie, de arend met het Johannesevangelie en de engel met dat van Mattheus.
En wij? Wij mogen de vier kaarsen alle vier op onze adventskrans aansteken, want bijna is het Kerstmis.
Op de Advent volgt de Kersttijd, die begint met de Kerstnachtmis. Hierop volgt Kerstmis zelf, met op 25 december het Hoogfeest van de Geboorte van de Heer. Dan vieren wij op 27 december het feest van de Heilige familie, op 1 januari vieren wij het feest van Maria, de moeder Gods, op 3 januari vieren wij het feest van de Openbaring des Heren (Drie koningen) en wij sluiten de kersttijd met het feest van het Doopsel van Christus op 10 januari. Daarna wordt de kerststal opgeborgen, de kerstbomen verbrand en de kerk opgekuist.
Een zomer als nooit eerder… Een jaar om nooit te vergeten…
Wordt het ook een kerstfeest als nooit eerder? Om nooit te vergeten?
Het is sowieso al alle jaren kerstfeest om een geboorte niet te vergeten: de geboorte van Jezus van Nazareth in Bethlehem. Slechts twee mensen wisten ervan: zijn ouders, want alleman anders had andere dingen aan het hoofd – volgens het evangelie door de hele heisa rond een volkstelling, in werkelijkheid door het jaarlijkse joodse feest van de loofhutten.
Dit jaar wordt het zoals alle jaren een heel heisa in de winkelstraten en… de mensen worden nu ook geteld – of juister, de drukte wordt gemeten met een druktebarometer: 3000 mensen in de Nieuwstraat in Brussel en de hekken gaan dicht.
Ook het feestvieren zit er zoals alle jaren aan te komen: geen loofhuttenfeest weliswaar en ook geen groot familiaal kerstfeest. Maar voor u hoop ik dat het anders wordt dan anders:
jij alleen met je man, je vrouw of je knuffelcontact zoals Maria en Jozef;
jullie samen met de kinderen in één gezin zoals vlak na de geboorte van Jezus of hooguit met enkele andere aanwezigen zoals dat handvol herders toen bij de stal.
En bereid het voor – niet met ‘geld, geld om kadootjes te kopen’ zoals Raymond van het Groenewoud zong en zingt, maar met wat eenvoudige dingen als ‘strooisel’ voor ‘een beddeke zacht’ zoals Armand Preud’homme het schreef en toonzette. Daar krijg je dan ‘goud, wierook en mirre’ bij.
Zalig kerstfeest.
Dr. L.Cauwenbergh, zonepastoor
27 december 2020 Feest van de Heilige Familie
Beeld kan je bewonderen in doopkapel van St. Ambrosiuskerk Dilbeek
De Kerk viert , in de lezingen , het kleine gezin van Nazareth maar we doen dit ruimer en vieren vandaag het feest van de Heilige Familie.
Typisch voor een gezin is dat die éénzelfde richting, éénzelfde doel, , éénzelfde weg volgen maar een familie die dient, die helpt elkaar.
Wij gelovigen zijn familie van God , onze Vader en zo als broeders en zusters ook familie van elkaar. We zijn een groep mensen waar ieder zorg draagt voor een ander.
Maar dragen we wel zorg voor elkaar ? Zijn we wel één grote familie ?
Kerstdag is net voorbij en Nieuwjaarsavond en -dag zijn in zicht.
Familiebezoek zit er ditmaal helaas niet in omwille van de coronamaatregelen, een gelegenheid voor ons om toch dankbaar te zijn voor onze eigen familie, ons gezin, onze vrienden, die we nu – helaas op afstand – kunnen laten weten hoe dierbaar ze ons zijn.
Een telefoontje , een bericht of een kaartje kan soms zo’n deugd doen!
Beeld in de Sint- Gertrudiskerk
Op 1 januari vieren we het hoogfeest van Maria, Moeder van God maar het is ook de eerste dag van het nieuwe jaar
In de adventstijd hebben we elke week een nieuw lichtje ontstoken.
Kleine lichtjes die verwijzen naar het grote Licht.
Kerstmis, dan branden er duizenden lichtjes maar wist u dat …. er een klein lichtje brand in elk van ons.
Een klein lichtje kan heel belangrijk en heel betekenisvol is.
Hoe klein het ook is, toch kan er veel hoop , warmte, liefde in zitten en uitstralen.
Hij straalt ook Zijn Licht door ons over de wereld.
Ik wens jullie dat je elke dag van 2021 het kleine lichtje mag zien en voelen.. dat er hoop is
Voor ieder van u een jaar waar we van hopen dat we terug gaan mogen doen wat we het voorbije jaar niet mochten ,
dat we terug mogen doen wat we graag doen,
dat er een dag komt dat de maskers afvallen…
Maar vooral een warm , veilig en gezond nieuwe jaar
zondag 3 januari Feest van de openbaring (Drie koningen )
Beelden kerk Sint Martens Bodegem
Vroeger noemden we het feest van vandaag dat van Driekoningen. Vroeger was dat feest onlosmakelijk verbonden met 6 januari. Vandaag staat niets nog vast: het valt (‘c’est le cas de le dire’ zegt men in ’t Frans – een uitdrukking, die letterlijk vertaald niets betekent, maar neerkomt op: ‘Zo mag en moet je het noemen, want het is terecht en helemaal juist) op de eerste zondag na Nieuwjaar (en dat is zelden 6 januari) en we noemen het het feest van de Openbaring, want die drie koningen lijken ons te folkloristisch en ‘openbaring’ is een begrip dat breed genoeg is om er allerlei in en onder te stoppen, bij zoverre dat we nu al drie ‘zondagen van de openbaring’ nodig hebben. Dergelijke verstuivingen hebben een uiterst nadelig effect: ze tasten het geloof aan. Het is ermee zoals dat ventje dat Karel genoemd werd bij zijn geboorte en doop, maar wiens moeder enkele jaren later vond dat hij beter Carl zou heten. Zo gezegd zo gedaan, maar toen de meester op school vroeg hoe hij heette, moest de kleine dreumes antwoorden: ‘Ik weet het niet meer, want ze hebben er iets aan veranderd’. Och arme… We mogen het ook van ons zelf zeggen: ‘Och arme….’, want we weten het niet meer… Als dat zo is, blijf dan gerust verder denken en spreken van het ‘feest van Driekoningen’, zet hun beelden erbij in de kerststal en zing – met of zonder publiek – uit volle brost één van die liederen, die we vroeger gingen zingen bij de voordeuren van onze buren om wat snoep of – God betere het – wat zakgeld te krijgen… Als we het met ons geloof moeilijk hebben is er niets beter dan te geloven wat anderen geloven. Welnu, er is niets beter dan te geloven wat de drie koningen geloofden: zelfs als je voortgaat op de geringste, de meest flauwe, de aller onzekerste aanwijzing – zoiets als een ster die je nooit eerder zag, zal je God de Heer vinden. Kniel dan maar rap neer en bied aan wat je hebt.
L.Cauwenbergh, zonepastoor
zondag 10 januari doop van Jezus
Wij denken vandaag aan de doop van Jezus in de Jordaan en aan de dubbele betekenis ervan: het was een daad van vernedering en een teken van verheffing.
Het was een daad van vernedering omdat Jezus zich daarmee aansloot bij de beweging, die Johannes ook gang had gebracht: zich laten dopen betekende schuld bekennen en boete doen. Maar welke schuld hadden die dopelingen dan op zich geladen? Eigenlijk ging het alleen maar om het erkennen van eigen onmacht in de aard van: ‘Wat ik ook probeer of onderneem, het lukt me niet’. Voorbeelden zijn er bij de vleet: ik probeer mijn man, mijn vrouw, mijn partner lief te hebben, maar weet niet hoe; ik probeer voor mijn gezin te zorgen, maar ieder gaat zijn eigen weg; ik wil zin en betekenis vinden in de lasten van de ouderdom, maar ik ga alleen krom onder de zorgen;… Het was zo voor de leerlingen van Johannes en het was zo voor Jezus: wanneer Hij over dopen spreekt, spreekt Hij in één adem over lijden en het water van de doop verschilt niet van het bloed op het kruis. Het was zo voor de leerlingen, het was zo voor Jezus, het is niet anders voor ons: onmacht en lijden.
Het was echter ook een teken van verheffing: Jezus ging niet onder in het water, Hij verdronk niet, maar stapt eruit op – of beter: iemand haalde Hem weer boven, iemand hielp Hem eruit. Uit-het-water-halen betekende wel uit het water van de Jordaan halen, maar Jezus werd uit al die volgelingen van Johannes gehaald: Hij was de beste leerling, de eerste van de klas, de geliefde zoon van… God.
Het is niet anders voor ons: wij zijn geliefde kinderen, zonen en dochters van God. En daar hebben wij niets voor te doen. We krijgen wel een heel leven lang de tijd om in te zien en te geloven dat wij Gods kinderen zijn en Hij onze Vader.
Hiermee sluiten we de kersttijd af en beginnen aan de zondagen door het jaar